Znieczulenie ogólne jest procedurą medyczną, która znieczula ciało pacjenta, aby zapobiec bólowi i dyskomfortowi. Osoby poddane znieczuleniu ogólnemu nie mogą prowadzić pojazdów przez dwa do trzech dni po zabiegu. Ponadto, środek znieczulający może upośledzić osąd i odruchy. Najlepsi specjaliści medyczni do podawania znieczulenia ogólnego to lekarze anestezjolodzy. Osoby te mają specjalistyczne szkolenie i wykształcenie w dziedzinie znieczulenia.
Sedacja
Sedacja to zastosowanie leków, aby pacjent czuł się spokojnie i komfortowo podczas zabiegu. Zabieg ten jest zazwyczaj podawany na godzinę przed zabiegiem. Ważne jest, aby przed zabiegiem nie pić alkoholu i nie palić papierosów, a po północy nie jeść. Należy również mieć kogoś, kto odwiezie Cię do domu po zabiegu. Lekarz może omówić różne rodzaje sedacji.
Sedacja jest zwykle wykonywana poprzez podanie pacjentowi leków przez żyłę. Lek ten szybko przechodzi do krwiobiegu i może wywołać różne efekty, od lekkiego snu do utraty przytomności. Sedacja jest konieczna w niektórych sytuacjach medycznych, zwłaszcza jeśli pacjent cierpi na ciężką chorobę ogólnoustrojową.
Pacjentom można podać łagodną, umiarkowaną lub głęboką sedację. Łagodna forma sedacji spowoduje, że pacjent będzie czuł się komfortowo i czujnie, natomiast głęboka spowoduje, że pacjent będzie spał i nie będzie reagował na stymulację. Zazwyczaj stosuje się ją w przypadku skomplikowanych zabiegów, trudnych ekstrakcji lub u pacjentów, którzy mają znaczną fobię stomatologiczną lub nerwowe usposobienie.
Inna metoda sedacji znana jest jako sedacja świadoma. Podczas zabiegu chirurgicznego pacjentowi podawane są leki, które wywołują u niego uczucie senności i braku koncentracji. W przeciwieństwie do znieczulenia ogólnego, technika ta pozwala pacjentowi bez większych trudności wrócić do zdrowia po zabiegu. Jest ona zazwyczaj podawana przez lekarza lub pielęgniarkę i ustępuje stosunkowo szybko. Jest to również najbardziej popularny rodzaj sedacji, stosowany w przypadku krótszych, mniej skomplikowanych zabiegów.
Sedacja jest powszechna w chirurgii ortopedycznej i przy cesarskim cięciu. Może być podawana do żyły lub przez rurkę. Pacjenci, którzy mają wrażliwy odruch knebla mogą skorzystać z tego typu znieczulenia. Sedacja może trwać kilka minut, aby uzyskać efekt.
Znieczulenie ogólne
Znieczulenie ogólne jest powszechną procedurą, która znieczula ciało osoby na ból. Może być jednak niebezpieczne, jeśli pacjent nie jest w stanie pełnego snu lub jest pod wpływem zbyt dużej dawki. Przedawkowanie skutkuje silną depresją mózgu i rdzenia, a nawet może być śmiertelne. Podczas pierwszego etapu pacjent zazwyczaj jest jeszcze świadomy, ale nie jest w stanie funkcjonować. Nie są również w stanie dobrowolnie kontrolować swojego oddechu i mogą cierpieć z powodu zadławienia. Nowoczesne szybko działające leki są zaprojektowane tak, aby zminimalizować czas przebywania pacjenta w tym stadium. Wciąż jednak możliwe jest przedawkowanie i skończenie z zapaścią oddechową i sercowo-naczyniową.
Znieczulenie ogólne ma znacznie większe ryzyko powikłań niż sedacja. Znieczulenie miejscowe jest często stosowane w drobnych zabiegach chirurgicznych oraz w leczeniu pacjentów z bezdechem sennym. Przed zabiegiem lekarz ocenia pacjenta, aby ustalić, jakie leki należy podać i w jakich ilościach. Pacjent, który otrzyma nieodpowiednie znieczulenie, jest narażony na ryzyko rozwinięcia niebezpiecznie wysokiego ciśnienia krwi lub uzyskania świadomości śródoperacyjnej. Pomimo tych zagrożeń, znieczulenie ogólne jest uważane za jeden z najbezpieczniejszych rodzajów znieczulenia dla większości pacjentów.
Podczas znieczulenia ogólnego mózg przełącza się między wolnym, nie-REM snem a szybkim, REM snem. W tym stanie pacjent jest nieprzytomny i nie może komunikować się z innymi. Opuszczenie organizmu przez lek może trwać do dwóch dni. Ponadto środki znieczulające mogą zmieniać odruchy i ocenę sytuacji przez pacjenta, co sprawia, że bardzo ważne jest ścisłe przestrzeganie instrukcji.
Znieczulenie ogólne jest formą znieczulenia, która wprowadza całe ciało w stan nieświadomości. Dzięki temu pacjent nie pamięta zabiegu i odczuwanego bólu. Ta forma znieczulenia jest bezpiecznym i skutecznym wyborem w przypadku długotrwałych, bolesnych zabiegów.
Znieczulenie regionalne
Znieczulenie ogólne i znieczulenie regionalne to dwa różne sposoby znieczulenia ciała do zabiegu. Znieczulenie ogólne podaje się przez maskę, natomiast znieczulenie miejscowe wstrzykuje się w określony obszar ciała. Znieczulenie regionalne jest powszechnie stosowane w chirurgii ortopedycznej, operacjach żeńskiego i męskiego układu rozrodczego oraz operacjach pęcherza moczowego lub jelit. Znieczulenie miejscowe może być również stosowane do kontroli bólu podczas zabiegów stomatologicznych lub porodu.
Znieczulenie regionalne może być również wykonywane za pomocą blokad nerwów. Na przykład blokada nerwu udowego znieczula uda, a blokada splotu ramiennego – ramię i bark. Chociaż znieczulenie regionalne jest zazwyczaj bezpieczne, wiąże się z pewnym ryzykiem. Niektórzy ludzie doświadczają niewielkiego zasinienia lub mrowienia w miejscu wstrzyknięcia, ale te efekty uboczne są rzadkie i tymczasowe.
Znieczulenie regionalne polega na wstrzyknięciu środka znieczulającego miejscowo w pobliżu rdzenia kręgowego lub głównych nerwów. Powoduje to odrętwienie dużego obszaru i zapobiega odczuwaniu przez pacjenta bólu podczas zabiegu. Zmniejsza to również zapotrzebowanie na leki przeciwbólowe po zabiegu i zmniejsza nudności.
Chociaż znieczulenie regionalne może być lepsze w przypadku niektórych procedur ambulatoryjnych, potrzeba więcej badań, aby określić, która technika jest najlepsza w danej sytuacji. Wydaje się jednak, że jest ono lepsze od znieczulenia ogólnego w przypadku zabiegów ambulatoryjnych w obrębie kończyn. Należy jednak pamiętać, że istnieją pewne istotne różnice pomiędzy tymi dwoma technikami znieczulenia i najlepiej omówić je osobiście z chirurgiem, aby dowiedzieć się, która metoda będzie dla Państwa najlepsza.
Znieczulenie kręgosłupa
Znieczulenie kręgosłupa jest stosowane podczas różnych rodzajów operacji. Do podstawowych zabiegów chirurgicznych wykonywanych w znieczuleniu rdzeniowym należą zabiegi ortopedyczne, urologiczne i gastroenterologiczne. Do częstych powikłań znieczulenia rdzeniowego należą: ból, nudności i wymioty. Pacjenci mogą odczuwać sedację lub inne leki uspokajające jako efekt uboczny znieczulenia, a czas powrotu do zdrowia może być krótszy niż w przypadku znieczulenia ogólnego.
Podczas znieczulenia rdzeniowego igła jest wprowadzana przez kanał kręgowy do przestrzeni podpajęczynówkowej. Po wejściu do środka igła musi spenetrować kilka warstw tkanek, w tym więzadło międzykolcowe i więzadło krzyżowe (ligamentum flavum). Rdzeń kręgowy znajduje się zwykle na poziomie L1 lub L2 kręgosłupa, a igła powinna być wprowadzona pomiędzy przestrzeniami L3 i L4.
Decyzja pomiędzy znieczuleniem ogólnym a rdzeniowym podejmowana jest na podstawie wielu czynników, w tym preferencji pacjenta oraz poziomu jego lęku lub stresu. Pacjenci, którzy preferują znieczulenie rdzeniowe, częściej odczuwają mniejszy ból i niepokój. Ponadto ogólna satysfakcja pacjentów z zabiegu jest większa w przypadku znieczulenia rdzeniowego.
Znieczulenie rdzeniowe może być stosowane w zabiegach ambulatoryjnych, takich jak zabiegi urologiczne. Jego zaletą jest zmniejszenie ryzyka intubacji, która jest głównym problemem w przypadku znieczulenia ogólnego. Pozwala również na przeprowadzenie świadomego porodu, a partnerka rodzącej może być przy dziecku podczas porodu. Analgezja pooperacyjna może być zapewniona za pomocą śródoperacyjnych opioidów lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
Znieczulenie rdzeniowe jest bezpieczne i skuteczne w przypadku cholecystektomii laparoskopowej u zdrowych pacjentów. Procedura ta powoduje również mniejszy ból pooperacyjny w porównaniu ze znieczuleniem ogólnym.
Niezamierzona świadomość śródoperacyjna
Niezamierzona świadomość śródoperacyjna jest rzadkim, ale niepokojącym zjawiskiem, które może mieć długotrwałe skutki dla pacjentów. Występuje ono, gdy pacjent ma świadomość podczas znieczulenia ogólnego. Pacjenci mogą również doświadczyć pooperacyjnych następstw psychologicznych. Podmioty świadczące usługi anestezjologiczne powinny określić odpowiednie oczekiwania i upewnić się, że pacjenci rozumieją oczekiwany poziom świadomości i ewentualną pamięć wydarzeń podczas znieczulenia. W ten sposób mogą zminimalizować ryzyko wystąpienia niepożądanej świadomości i jej możliwych skutków.
Istnieje kilka sposobów zmniejszenia ryzyka wystąpienia świadomości śródoperacyjnej, w tym staranna ocena przedoperacyjna. Należy do nich przedoperacyjne zbieranie wywiadu, badanie przedmiotowe oraz identyfikacja czynników ryzyka, takich jak nadużywanie substancji i ograniczona rezerwa hemodynamiczna. Ponadto pacjenci, u których w przeszłości wystąpiła świadomość lub którzy mają stan chorobowy zmniejszający ich zdolność do przeciwstawienia się znieczuleniu, powinni zostać poddani ocenie przed operacją.
Naukowcy stwierdzili, że około 1% pacjentów w Stanach Zjednoczonych doświadcza AWR. Jeśli Pan/Pani lub osoba bliska doświadczy AWR, proszę natychmiast powiadomić zespół medyczny. Będą oni odpowiednio kierować Tobą podczas zabiegu i udokumentują Twoje doświadczenie. Może to pomóc w zapobieganiu podobnym zdarzeniom podczas przyszłych zabiegów.
Przyczyny niezamierzonej świadomości śródoperacyjnej nie są dobrze poznane, ale wydaje się, że są one związane ze zmianami w receptorach docelowych. Zmiany te mogą prowadzić do nieprzewidzianych zmian w dawce, którą pacjent będzie tolerował. Może to mieć miejsce, gdy pacjent ma niskie rezerwy fizjologiczne, takie jak słaba euwolemia lub dysfunkcja serca. Problem ten jest dodatkowo skomplikowany w przypadku obecności rozrusznika serca. Niewłaściwe zarządzanie i awarie aparatury mogą również naruszyć zamierzone systemy dostarczania leków.
Inną przyczyną częstszego występowania niezamierzonej świadomości śródoperacyjnej jest zespół stresu pourazowego. Chociaż istnieje wiele innych przyczyn tego zespołu, w jednym z badań wykazano istotny związek między tymi dwoma stanami.
Podobne tematy