Czas trwania znieczulenia miejscowego zależy od rodzaju podanego środka znieczulającego i wykonywanego zabiegu. Ma na niego wpływ również waga pacjenta, jego wiek oraz ewentualne alergie i przyjmowane leki. Czas trwania znieczulenia miejscowego może być bardzo różny, ponieważ niektóre leki działają dłużej niż inne.
Prezentujemy Państwu treść opracowaną z udziałem biouroda24.pl
Powikłania znieczulenia miejscowego
Istnieje wiele możliwych powikłań związanych ze stosowaniem środków znieczulenia miejscowego. Jednak przy odpowiedniej technice można je zminimalizować. Właściwe techniki znieczulenia miejscowego wymagają dobrego zrozumienia nerwu trójdzielnego i jego okolic anatomicznych. Szereg nowych osiągnięć przyczynił się również do zmniejszenia ryzyka powikłań znieczulenia miejscowego.
Powikłania znieczulenia miejscowego związane są przede wszystkim z uszkodzeniami neurologicznymi i stanowią potencjalne źródło niepokoju dla pacjentów. Najczęstszym działaniem niepożądanym środków znieczulenia miejscowego są drgawki, które mogą być przemijające lub trwałe. Pacjenci powinni również otrzymać skuteczne techniki radzenia sobie z lękiem przed poddaniem się znieczuleniu miejscowemu. Wreszcie, dawki środków znieczulenia miejscowego powinny być zindywidualizowane dla danego pacjenta. Środki adjuwantowe mogą być neurotoksyczne, dlatego przed ich podaniem należy dokładnie ocenić pacjenta. Należy śledzić nowe osiągnięcia w dziedzinie znieczulenia miejscowego, aby zapobiegać powikłaniom.
Innym częstym powikłaniem jest krwiak, czyli nagromadzenie krwi poza naczyniem krwionośnym. Występuje on, gdy ściana naczynia krwionośnego została uszkodzona i doszło do jej rozszczelnienia. Pacjenci mogą odczuwać siniaki i ból. Jednak objawy te zwykle ustępują samoistnie w ciągu kilku dni. Jeśli wystąpi trismus, należy przerwać leczenie. Możliwe jest leczenie tego stanu za pomocą środków miejscowo znieczulających i przeciwbólowych.
Najczęstsze powikłania związane ze znieczuleniem miejscowym są związane z toksycznym działaniem leku. Chociaż reakcje te są rzadkie u dorosłych, to częściej występują u niemowląt i małych dzieci. Większość tych działań niepożądanych leku występuje w ciągu pięciu do dziesięciu minut po wstrzyknięciu. Do poważniejszych zagrożeń związanych z przedawkowaniem środka znieczulającego miejscowo należy toksyczność ośrodkowego układu nerwowego i układu sercowo-naczyniowego. U dotkniętych pacjentów może również wystąpić zatrzymanie oddechu i zawroty głowy.
Pacjentów należy ocenić przed podaniem środka znieczulającego miejscowo. Pacjentów należy sprawdzić pod kątem ewentualnych alergii. W przypadku stwierdzenia reakcji alergicznych należy zapoznać się z historią choroby. Wywiad dotyczący wcześniejszych stanów chorobowych pozwoli lekarzowi określić, czy pacjent jest uczulony na dany środek znieczulenia miejscowego.
Powikłania znieczulenia miejscowego mogą obejmować toksyczność, parestezje i powikłania oczne. Ważne jest, aby rozważyć wszystkie te czynniki i omówić ryzyko z lekarzem. Powikłania te są spowodowane siłą działania środka znieczulającego i szybkością, z jaką może on dotrzeć do krwiobiegu pacjenta.
Często pacjenci mogą poddać się operacji w stanie czuwania, jeśli operacja wymaga znieczulenia. Znieczulenie miejscowe jest często podawane pacjentowi w postaci pojedynczego zastrzyku. Znieczula to niewielki obszar ciała i może być stosowane do biopsji skóry, biopsji piersi, naprawy złamanych kości lub zszywania głębokich ran. Pacjenci mogą odczuwać pewien nacisk podczas zabiegu, ale nie będą odczuwać bólu.
Czas trwania znieczulenia miejscowego
Czas trwania znieczulenia miejscowego określa się poprzez pomiar skali VAS (Visual Analogue Score), która wynosi od 0 (brak bólu) do 5 (silny, niemożliwy do opanowania ból) w różnych odstępach czasu. Ten przedział czasowy był mierzony za pomocą stopera przez wykwalifikowaną pielęgniarkę medyczną.
Czas trwania znieczulenia miejscowego jest zazwyczaj krótszy niż 1 godzina. Jednak z pewnych powodów czas trwania znieczulenia miejscowego może być wydłużony. Jeśli pacjent jest nadwrażliwy na środki znieczulające, powinien unikać znieczulenia miejscowego. Pacjenci z nadwrażliwością na środki znieczulające w wywiadzie również powinni być ostrzeżeni przed działaniem znieczulenia miejscowego. W zależności od rodzaju zabiegu pacjentom można podać środki uspokajające w celu poprawy ich komfortu.
Na czas trwania znieczulenia miejscowego często wpływa bliskość środka znieczulającego do włókien nerwowych. Ponadto środki znieczulające miejscowo mogą być wchłaniane przez uszkodzoną skórę lub błony śluzowe. W takich sytuacjach do środka znieczulającego można dodać wazopresory, aby wydłużyć czas jego działania. Jednym z najczęściej stosowanych środków znieczulenia miejscowego jest Lignokaina, która zaczyna działać w ciągu trzech minut i może być stosowana z adrenaliną w celu przedłużenia czasu jej działania. Ponadto, znieczulenie miejscowe może być stosowane w połączeniu z innymi środkami znieczulającymi, takimi jak znieczulenie rdzeniowe lub zewnątrzoponowe, w celu zapewnienia pełniejszego efektu znieczulenia.
Zazwyczaj przed rozpoczęciem leczenia stomatologicznego pacjenci powinni zostać poddani znieczuleniu miejscowemu. Zmniejsza to niepokój związany z zabiegiem i zapewnia uśmierzenie bólu przez kilka godzin po nim. Znieczulenie miejscowe jest przydatne w leczeniu hemoroidów, szczelin, ukąszeń owadów i niewielkich oparzeń. Jest również powszechnie stosowane do badań pochwowych, otologicznych i cystoskopowych. Stosowanie środków znieczulających miejscowo jest bezpieczne i skuteczne, ale wymaga wykwalifikowanego zespołu i specjalistycznego sprzętu.
Czas trwania znieczulenia miejscowego zależy od rodzaju użytego środka znieczulającego. Należą do nich środki znieczulające typu amidowego, które wywierają działanie blokujące nerwy poprzez hamowanie napływu jonów Na+. Innym czynnikiem jest dokładność wstrzyknięcia środka znieczulającego.
Inne metody skrócenia czasu trwania znieczulenia miejscowego obejmują stosowanie wazopresorów w celu zmniejszenia ryzyka toksyczności ogólnoustrojowej. Leki te opóźniają wchłanianie środków znieczulenia miejscowego, co zmniejsza ekspozycję ogólnoustrojową. Techniki te mają jednak kilka wad. Wśród tych wad epinefryna wiąże się ze stymulacją serca.
Innym ważnym czynnikiem wpływającym na czas trwania znieczulenia miejscowego jest pKa anestetyku. Określa ono ilość cząsteczek anestetyku w osoczu oraz ich powinowactwo do kanałów sodowych. Dlatego wyższe pKa oznacza wolniejszy początek działania i mniejszą penetrację błony neuronów.
Czas trwania blokady nerwu
Czas trwania znieczulenia miejscowego po blokadzie nerwu określano różnymi metodami. Początkowo czas trwania bloku czuciowego i ruchowego obliczano jako czas pomiędzy zakończeniem całkowitego podania środka znieczulającego a pierwszym pojawieniem się czucia lub odpowiedzi ruchowej. W tym badaniu blok czuciowy trwał ponad 25 minut we wszystkich grupach. W grupie bloku motorycznego czas trwania bloku był dłuższy niż w grupie sensorycznej.
Blokady nerwów są powszechną procedurą, która zmniejsza ból w trakcie i po zabiegu chirurgicznym. Procedura ta jest bezpieczną i skuteczną alternatywą dla otrzymywania leków przeciwbólowych przez kroplówkę. Pacjenci mogą otrzymywać mniejsze ilości leków przeciwbólowych przy zastosowaniu blokady nerwów i doświadczają mniejszej ilości efektów ubocznych. Ponadto, blokady nerwów mogą pomóc pacjentom uniknąć stosowania znieczulenia ogólnego.
Ilość użytego roztworu LA zależy od miejsca wykonania blokady nerwu i leczonego obszaru ciała. Mniejsza objętość roztworu LA spowoduje dłużej trwającą blokadę niż większa objętość. Stężenie środków znieczulających różni się znacznie pomiędzy różnymi roztworami środków znieczulających. Niektóre substancje czynne są bardziej rozpuszczalne w tłuszczach niż inne. Dzięki temu są lepiej rozpuszczalne we krwi i dlatego dłużej utrzymują się w organizmie.
Autorzy badania porównali dwie różne metody określania czasu trwania znieczulenia miejscowego po blokadach nerwów. Jedna metoda była długotrwała, natomiast druga wiązała się z krótkotrwałym. Wynikało to z faktu, że znieczulenie miejscowe może być ogólnoustrojowo toksyczne, jeśli dawka jest zbyt duża. Stosując poradnictwo ultrasonograficzne, można zmniejszyć objętość LA, co prowadzi do skrócenia czasu trwania blokady nerwu.
Istnieje również różnica w czasie trwania efektu przeciwbólowego w obu metodach. Generalnie krótszy czas trwania lidokainy jest skuteczniejszy w leczeniu bólu u chorych po urazach kończyny górnej. Połączenie obu środków znieczulenia miejscowego nie może jednak poprawić jakości blokady nerwu.
Czas trwania bloku zależy od ilości leku badanego i jego stężenia. Uczestnicy badania otrzymywali jedną czwartą leku badanego na nerw i nakłucie skóry. Następnie pod kontrolą ultrasonograficzną dokonywano przekierowania igły. Przy użyciu timera testowano hipotezę zerową w celu określenia czasu trwania znieczulenia miejscowego po blokadzie nerwu.
Deksmedetomidyna może wydłużyć czas trwania znieczulenia miejscowego po blokadzie nerwu. Lek ten może być podawany doustnie lub dożylnie. Dokładny mechanizm działania jest jednak niejasny. W kilku badaniach wykazano, że deksmedetomidyna może wydłużać czas trwania znieczulenia miejscowego.
Czas trwania znieczulenia miejscowego po blokadzie nerwu: W tym badaniu sześćdziesięciu pacjentów chirurgii ręki podzielono na trzy grupy. W każdej grupie sześćdziesięciu pacjentów poddano potrójnej blokadzie nerwu pośrodkowego przedramienia. W jednej grupie dodano dożylnie 60 ug deksmedetomidyny. Innej grupie podawano placebo. Na koniec wszyscy uczestnicy przeszli blokadę nerwu nadobojczykowego. Głównymi wynikami badania był czas trwania analgezji i blokady motorycznej w każdej kończynie górnej osobno.
Podobne tematy